Als het kind niet gehoorzaamt, adviseren psychologen zich in zijn plaats te presenteren

Vroeg of laat merkt elke moeder dat zijhet kind werd ongehoorzaam. "Hij doet alles in tegendeel, alsof hij zou willen stribbelen" - je hoort vaak van jonge ouders. Als het om zieke kinderen gaat, is alles hier duidelijk, ze begrijpen heel weinig en proberen gewoon de wereld te leren kennen. Maar wat te doen als oudere kinderen zich beginnen te gedragen in weerwil van volwassenen?

Bijzonder complex in dit opzicht is deleeftijd van 2 tot 4 jaar. Deze periode wordt gekenmerkt door een uiting van protest: het kind luistert niet voor 4 jaar, wil de instructies van de ouders niet volgen, rolt "hysterie", gooit speelgoed en voorwerpen, spreekt zijn ontevredenheid uit over de beperkingen. Helaas kan dit stadium van de ontwikkeling van het kind niet worden voorkomen, maar het kan worden voorspeld en enigszins worden gladgestreken.

Om de juiste gedragslijn te ontwikkelen, als het kind niet gehoorzaamt, is het noodzakelijk om de redenen voor zijn ongehoorzaamheid te begrijpen. Psychologen identificeren de volgende oorzaken van ongehoorzaamheid van kinderen:

1) gebrek aan aandacht. Hoe vaak vinden we belangrijkere dingen dan communiceren met het kind, en in feite is de interactie met ons de moeite waard in goud. Soms lijkt het ons dat het kind zich goed gedraagt, gewoon inadequaat, en hij wil gewoon de aandacht trekken op deze manier. Wees alert op kinderen en ze hoeven geen domme dingen te doen;

2) proberen zichzelf te laten gelden. Wat kan ik zeggen: voor ouders en 20-jarige kinderen zijn nog steeds kinderen. Maar in feite begint het kind al snel te begrijpen wat wat is, en op de leeftijd van drie jaar proberen om hun rechten en kansen op te eisen. Zo'n bekende kinderwoorden zin "ikzelf" spreekt voor zich. En de uitdrukking van protest op deze leeftijd spreekt alleen over de wens om zichzelf te laten gelden. Beperk de vrijheid van het kind niet, geef hem de kans om verschillende gebieden uit te proberen, vermijd onnodige 'confrontaties' en geef bovendien een impuls aan de ontwikkeling van het kind;

3) de wens om wraak te nemen. Deze oorzaak van kinderachtige ongehoorzaamheid komt minder vaak voor, maar er moet nog steeds een plaats zijn. Wij, soms, zonder het zelf op te merken, beledigen het kind per ongeluk - we zullen zijn geheim ontmaskeren of onterecht straffen. Ze begrijpen dit perfect en kunnen ons proberen te 'straffen' met hun gedrag, zodat we hetzelfde voelen. Misschien is het stom, maar zijn wij, volwassenen, dit niet aan het doen in ons leven?

Velen, wanneer een kind ouders ongehoorzaam is,ze beginnen te handelen in een van de volgende scenario's: 1) ze proberen het kind te 'breken' en hun wil aan hem op te leggen; 2) ernaar streven het gedrag van het kind te voorspellen en hem in alles te betuttelen; 3) laat alles zijn gang gaan. Ongetwijfeld willen alle ouders alleen goede dingen voor hun kinderen, en soms weten ze gewoon niet hoe ze moeten zijn.

Als het kind niet gehoorzaamt, raden psychologen aan de volgende maatregelen te nemen:

1. Als je een kind iets verbiedt, kom dan binnenhun acties zijn consistent. Het is vandaag onmogelijk om iets te doen, maar morgen te verbieden. Verboden moeten niet afhankelijk zijn van je humeur. Ouders moeten solidair zijn met de verboden.
2. Als je besluit het kind te straffen, ga dan door tot het einde. Gooi geen woorden tegen de wind. In dit geval zou men niet eerder dan de leeftijd van drie moeten straffen, dit zal niet het gewenste resultaat opleveren.
3. Als het kind niet gehoorzamen, stel je jezelf in zijn plaats. Probeer zijn gevoelens en verlangens in een bepaalde situatie te begrijpen en je kunt de juiste beslissing nemen.
4. Als we het hebben over de ongehoorzaamheid van een baby die graag het bord wil pakken of de hond wil aanraken, dan moet hij gewoon afgeleid worden om zijn aandacht te verschuiven naar een interessanter onderwerp.
5. Vraag niet te veel van je kind, nietalles en iedereen moet worden verboden, in welk geval het principe van "Forbidden Fruit is Sweet" zal werken. Daardoor provoceer je gewoon nog een ongehoorzaamheid, want bijna elke handeling valt onder de categorie van het verbodene.

Als het kind echter niet gehoorzaamt,overweeg of dit echt zo slecht is als het ons lijkt. We willen de kinderen in het kader van ons gedrag drijven, onze wil opleggen, hun activiteiten beperken. Met dergelijke aspiraties belemmeren we hun ontwikkeling, waardoor ze de mogelijkheid wordt ontnomen om 'het leven te proeven', om zelf te begrijpen waarom men zich op de ene manier zou gedragen en niet op een andere manier. Dus, voordat je je kind het volgende "nee" vertelt, denk je: "is het het waard?".