Calvinisme: wat is deze protestantse trend in het christendom?

In onze moeilijke tijden kom je het vaak tegenmensen die deze of die richting in het christendom prediken, gezien het de enige correcte en juiste is. Als ze praten, doen ze vaak een beroep op de Bijbel, maar we weten dat je de Heilige Schrift op verschillende manieren kunt behandelen. Het is geen geheim dat als je wilt, je bijna elke richting in het christendom kunt rechtvaardigen.

Protestantisme, en in het bijzonder Calvinisme, verderde huidige tijd is over de hele wereld erg wijdverspreid. Laten we eens kijken wat deze doctrine is en hoe deze verschilt van anderen.

Historische achtergrond

Het protestantisme ontstond zelf in Europa als eerstede helft van de zestiende eeuw als een krachtige beweging voor de zuivering van de kerk. Inderdaad, de verkoop van aflaten, vordering en afpersing, evenals het onfatsoenlijke gedrag van katholieke priesters kon alleen maar de verontwaardiging van het gewone volk opwekken. Als gevolg hiervan, opgericht in Duitsland, en uiteindelijk versterkt het lutheranisme in Albion - anglicanisme, en in Zwitserland, de Fransman Calvijn richtte zijn hervormingsgezinde trend in het christendom - calvinisme. Vervolgens vond het veel aanhangers ook in Nederland, Schotland, VS, Australië, Canada, Zuid-Afrika, Hongarije, Nieuw-Zeeland en Zuid-Korea. De belangrijkste takken van deze protestantse stroming worden beschouwd als reformisme, congregationalisme en presbyterianisme.

Opvallende kenmerken van het calvinisme

In 1536 G. Calvijn publiceerde een werk getiteld "Instructions in the Christian Faith", waarin hij beschreef wat precies deze richting in het christendom is. In dit boek schetste hij niet alleen de basisprincipes van deze trend, maar ook zijn eigen benadering om de christelijke roeping van de mens, zijn bestemming en doelen in het leven te begrijpen. Volgens Calvijn heeft elke persoon zijn bestemming van God. Iedereen moet zijn bestemming realiseren, die niet kan worden veranderd. De definitie ervan is door de gave van het geloof. Het geluk van sommige mensen is al vóór hun geboorte vooraf bepaald, terwijl anderen gedwongen worden een bestaan ​​te leiden vol verdriet en lijden. En dit alles gaat door na de dood. Zo blijkt dat God het definitieve oordeel voor een persoon vooraf bepaalt, wat niet kan worden veranderd door slachtoffers in de naam van naaste mensen, of door allerlei goede daden.

Je kunt de wil van de Schepper herkennen aan het volgendetekenen: als een persoon oprecht in zijn Schepper gelooft, de essentie van zijn bestemming in het leven begrijpt, hard werkt en materiële welvaart krijgt - dan wordt hij gekozen voor het hemelse leven. Anders, als hij ten onrechte over het lot beschikt en zijn gezondheid en welzijn verliest, wordt de eeuwige pijniging voor hem voorbereid. Degenen die deze richting in het christendom belijden, geloven dat een persoon verantwoordelijk is tegenover de Schepper in verschillende categorieën: gezondheid, tijd en eigendom. Calvijn beschouwde hen als de grote gaven van God. Daarom is een persoon verantwoordelijk voor zijn Schepper voor elke minuut van zijn leven. Op de eerste plaats van zijn leven zet het calvinisme het werk - zowel voor het algemeen welzijn als voor het welzijn van zijn gezin. Het is gemakkelijk te zien dat deze protestantse trend in het christendom de dienst aan God meer alledaags maakte, zodanig dat het alleen de materiële wereld betreft. Arbeid verschijnt in de rol van een soort gebed aan de Schepper, en werken betekent het vervullen van de heilige geboden van liefde voor de naaste. De essentie van de doctrine kan in één stelling worden uitgedrukt: God helpt diegenen die voor zichzelf zorgen. Of het waar is of niet, laat iedereen zelf beslissen.