Existentiële filosofie
De existentiële filosofie is een richting,lang genoeg geboren, maar uiteindelijk pas in de 20ste eeuw gevormd. Deze wetenschap bestudeert de innerlijke wereld van de mens, onlosmakelijk verbonden met het bestaan zelf. Hoe verschilt existentialisme van andere filosofische benaderingen? Ten eerste, het feit dat deze richting het subject niet van het object scheidt, maar de persoon beschouwt in de context van het zijn. Ten tweede plaatst het existentialisme een persoon niet boven het leven en globale problemen, maar bestudeert het in interactie met moeilijkheden. Zo'n filosofie is irrationeel. Het is geen kennis, maar informatie die wordt begrepen, aanvaard en beleefd.
Waarom bestond existentiële filosofie? Haar geboorte was voorspelbaar genoeg. De 20e eeuw is de tijd van fantastisch snelle veranderingen over de hele wereld, totalitaire regimes, vreselijke oorlogen. Dit is echter ook het tijdperk van ultrasnelle groei van de vooruitgang. Niet iedereen vond de doorbraak in wetenschap en technologie leuk. Mensen begonnen zich in "radertjes" te veranderen, noodzakelijk voor het functioneren van een enorme machine genaamd de staat. De persoonlijkheid van de persoon heeft het belang ervan verminderd.
De existentiële filosofie is slechts de wetenschap vanindividualiteit. Het behandelt externe gebeurtenissen door de innerlijke wereld van een persoon. Het is niet verrassend dat deze filosofie veel volgers trok.
De "voorloper" van deze trend is SerenKierkegaard. Hij was het die het idee formuleerde, waarin het innerlijke wezen van de mens vloeiend in de buitenwereld stroomt, en deze twee concepten zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Bovendien werd de ontwikkeling van het existentialisme beïnvloed door een andere Duitse filosoof Edmund Husserl. Op dit moment zijn de beroemdste vertegenwoordigers van deze richting Martin Heidegger, Albert Camus, Karl Jaspers, Jean-Paul Sartre, Gabriel Marcel en vele anderen.
De existentiële filosofie neemt een belangrijke plaats inin zijn leer de eindigheid van het menselijk leven. Dit is een bepaalde cyclus, die een begin en een voltooiing heeft. De mens kan in deze filosofie zijn wezen veranderen, maar tegelijkertijd beïnvloedt het leven zijn geest, zijn opvattingen. Het bepaalt de persoon van kinds af aan. Zo'n transformatie is wederzijds.
Existentiële filosofie en zijn variëteitendit moment verliest zijn relevantie niet. Bovendien wordt deze richting verbeterd en aangevuld. Overweeg de variëteit van deze filosofie. Ten eerste is het existentialisme, dat de uniekheid van het menselijk bestaan bestudeert, zowel in externe als interne aspecten. Ten tweede is het personalisme, gezien het individu en zijn creativiteit als de hoogste waarde. Ten derde is het een filosofische antropologie, die de essentie en de aard van de persoonlijkheid uitvoerig bestudeert. Deze richting verenigt op zichzelf vele wetenschappen, zoals biologie, sociologie, psychologie en anderen.
Menselijke reactie op crisissituaties is één dingvan de belangrijkste plaatsen van een dergelijke doctrine als existentialisme. Filosofie scheidt persoonlijkheid niet van gebeurtenissen, maar bestudeert het diepgaand met hun hulp. Dat is waarom, het existentialisme zijn relevantie voor een lange tijd niet zal verliezen. De studie van deze wetenschap zal helpen om je plaats in deze wereld te begrijpen, om manieren te overwegen om ermee om te gaan. Uiteraard onderschat de existentiële filosofie ook het belang van communicatie niet. Deze wetenschap bestudeert zowel de interactie tussen twee personen als de invloed van communicatie en omgeving op de persoon. De existentiële filosofie analyseert ook diepgaand de activiteiten en de creativiteit van de mens. Deze richting is extreem uitgebreid en omvat veel vragen. De opvattingen van filosofen die zich houden aan de existentiële benadering zijn ook heel verschillend. Hoe dan ook, de studie van zo'n wetenschap is niet alleen nuttig in het theoretische plan, maar ook rechtstreeks in het leven.
