Een uitstrijkje van de keelholte of neus. Procedure en soorten laboratoriumonderzoek
Waarom heb ik een uitstrijkje nodig? Een keelzwabber maakt het mogelijk om de toestand van de bacteriële flora van de patiënt te bepalen. Het helpt ook om het gevoeligheidsniveau voor antibacteriële geneesmiddelen te bepalen. Een uitstrijkje wordt gemaakt om de keelaandoening bij kinderen en volwassenen te diagnosticeren. De verkregen monsters worden onderzocht onder laboratoriumomstandigheden. Hiermee kunt u de aard van de ziekte nauwkeurig beoordelen en de beste behandeling kiezen.
Hoe is het uitstrijkje van de keelholte?
De tampon die in deze procedure wordt gebruikt,moet steriel zijn. Met behulp hiervan worden monsters van slijm uit het oppervlak van de keelholte verwijderd. Voor dit doel moet de arts de wortel van de patiënt iets indrukken met een speciaal gereedschap (spatel) om de achterste farynxwand te bereiken. In dit geval is het raadzaam het oppervlak van de tanden en het slijmvlies van de mond niet met een wattenstaafje aan te raken. Vervolgens wordt de tampon in een steriele kolf geplaatst, die wordt afgesloten en naar het laboratorium wordt gestuurd.
Wat is er van de patiënt vereist?
Voordat je een uitstrijkje van de keelholte maakt, heb je dat nodiginstrueer de patiënt over de noodzaak van vooropleiding. Gedurende 2 uur voordat het materiaal wordt ingenomen, dient de patiënt geen voedsel te nemen of te gorgelen. Als een uitstrijkje uit de neus wordt genomen, moet de neusholte van tevoren worden schoongemaakt.
Het materiaal wordt als volgt genomen. Een steriele tampon wordt afwisselend in elk neusgat ingebracht. Het is dus noodzakelijk om te zorgen voor een nauw contact met de wanden en het neusstuk van de neus. Het verzamelde materiaal wordt onmiddellijk op voorbereide voedingsmedia gezaaid. Een deel van het materiaal moet op een glaasje worden geplaatst, een glas worden uitgevoerd en naar een microscopisch onderzoek worden gestuurd.
RINOCYTOLOGISCH ONDERZOEK
Voor deze procedure wordt de tampon gebruiktbevochtigd met fysiologische oplossing, vervolgens 2-3 cm ingevoegd in de neusholte. In dit geval moet de tampon tegen het onderste deel van het neusslijmvlies worden gedrukt. De monsters van het materiaal worden uitgenomen op een vorstvrije glasplaat. In de toekomst zal het resulterende materiaal onder laboratoriumomstandigheden worden onderworpen aan speciale kleuring. Dit maakt het mogelijk om de cellulaire samenstelling van de stof vast te stellen.
Immunofluorescentie analyse
Voor versnelde diagnose, bacteriestalenFlora kan worden verzonden naar immunofluorescentie-analyse. Vervolgens worden de onderzochte monsters onderworpen aan een behandeling met sera met antilichamen gemerkt met fluorochromen. Wanneer ze worden gecombineerd met homologe antigenen, verschijnt een karakteristieke luminescentie in de monsters van de patiënt. Het is duidelijk zichtbaar in een fluorescentiemicroscoop en maakt de operatieve diagnose van de ziekte mogelijk.
Analyse resultaten
De resultaten van laboratoriumtests, in de regel,zijn binnen 3-5 dagen klaar. Een uitstrijkje van de keel of neus helpt om de oorzaak van de ziekte aan te wijzen. Dit is uiterst belangrijk voor patiënten! Daarom schrijven artsen deze verdenking voor wanneer ze worden verdacht van een infectieziekte. De behandeling wordt al uitgevoerd rekening houdend met de onthulde kenmerken van de bacteriële flora van de patiënt.
