Wat werd in vroeger tijden als "niet comm il il faut" beschouwd en wat is nu ongepast?

In Rusland zijn er tijden geweest dat de Ruswoord, en de Russische persoon, op basis van de klassiekers, voor een ontmoeting was niet gemakkelijk, natuurlijk, in de wereld van het licht en de demi-monde. Toen voegde onze taal veel Franse leenwoorden. In de twintigste eeuw, waaruit het merendeel van de verlaten, kunnen ze nog steeds terug te vinden in de werken van Tsjechov, Staritskogo, Bunin en andere klassiekers van de late negentiende en vroege twintigste eeuw, maar ze worden gebruikt, in plaats van met een ironische toon. Vandaag de dag, opnieuw in de mode, vreemde woorden, in het bijzonder die welke worden gebruikt door onze voorouders voor de revolutie. Het maken van een opmerking over de ongeschiktheid van een object in het milieu, ontwerpers gebruiken de uitdrukking "niet comme il faut." En wat doet deze zin?

Niet zoals je wilt

De Franse uitdrukking comme il faut is vertaaldzoals "zoals het zou moeten zijn". In combinatie met het ontkennende Russische "nee" krijgt het de tegenovergestelde betekenis (niet comme il faut). Natuurlijk gaat dit niet over grammaticale fouten of overtreding van verkeersregels, maar over de normen van etiquette. Hiermee hebben we helaas vaak problemen - de afwezigheid van een systeem van enting van esthetische concepten, dat al tientallen jaren wordt waargenomen, wordt beïnvloed. Wat echt een zonde is om te verbergen, aan de technische kant van het onderwijs, negeerden onze universiteiten zo'n belangrijk onderdeel van verlichting als het vermogen om zich te gedragen, correct te praten, te eten, te kleden en andere momenten, in de oude dagen heel natuurlijk. Niemand wordt verrast door een man met een ingenieursdiploma (soms niet met één), aan een tafel kauwend met een stropdas niet in de toon van een hemd en pak, niet in staat om een ​​dame uit te nodigen om te dansen. Vooral deprimerend, als de gedragsnormen geen opgeleide officieren zijn, en andere experts zijn ook niet altijd prettig. Ze hebben niet de schuld, ze hebben gewoon niet uitgelegd wat een comicalo is.

Sovjet etiquette

Mensen van de oudere generatie weten het, en jonge mensenhet is bekend uit de films dat ze hem tot het eind van de jaren zeventig in de Sovjet-Unie zonder stropdas niet in het restaurant toelieten. In de theaters was de situatie een beetje vrijer, maar aan het stuk dacht elke toeschouwer na over hoe zich goed te kleden. De mannen haalden jasparen uit de kast, vrouwen - hun mooiste jurken. Als er ornamenten waren, dan droegen ze ze en van wie ze afwezig waren, slaagden ze erin elegante sierraden te maken. Een gesofisticeerd concept van het oude regime werd niet gebruikt, maar onze medeburgers begrepen ook dat een werkende overall of oude broek met een trui die niet op zijn plaats was in het centrum van de cultuur 'niet commit il faut' was. Trouwens, arbeiders, boeren, intellectuelen en studenten vonden het nodig om minstens één elegant pak in hun garderobe te hebben, of beter twee, licht (grijs of beige) en donker (blauw of zwart).

Over wat je nodig hebt, met de vork links en het mesin de rechterhand waren de meeste mensen op de hoogte van de verhalen van kenners van etiquette, maar dit eindigde in wezen met informatie over goede manieren. Er waren vertaalde boeken (meestal Poolse of Tsjechische auteurs), die gedetailleerd beschreven wat te dragen en hoe zich te gedragen om bekend te staan ​​als een goed gefokt persoon. Circulaties van deze publicaties werden onmiddellijk opgekocht. Professioneel opgeleid in de etiquette van toekomstige diplomaten.

Nieuwe Russische esthetiek en zijn overwinnen

In de periode van accumulatie van startkapitaal,na de jaren negentig ontstond er een nieuwe klasse voor ons land: een klasse van snel gegroeide rijke ondernemers, voor wie het geld verdiend of "gemaakt" door hen de maatstaf werd voor het universele equivalent. Corresponderende en zeer specifieke smaken van de 'meesters van het leven' hadden een grote invloed op het publieke bewustzijn. De bevolking, die de nieuwe Russische esthetiek als "niet comme il faut" zag, werd gedwongen om de ideeën die hem waren opgelegd, te verdragen over de relevantie van een bepaalde manier van gedragen of aankleden. Diamanten oorbellen in combinatie met een bikinizwempak of modieuze, versleten spijkerbroeken werden de norm. Sommige van deze manieren zijn vandaag bewaard gebleven, maar we moeten hulde brengen aan de overlevende vertegenwoordigers van de zakenwereld, ze hebben snel de kinderziekte van 'rechtmatigheid' overwonnen. Blijkbaar waren er leraren die aan de meerderheid van de nieuwe miljonairs uitlegden wat het betekent "niet comm il il faut". Of misschien hebben ze buitenlandse reizen over het hoofd gezien ...