Sociologie van het onderwijs: definitie, onderwerp en taken

Als een afzonderlijke discipline, sociologieonderwijs werd gevormd aan het begin van de 19-20 eeuwen. E. Durkheim, D. Dewey en verschillende andere sociologische wetenschappers kwamen tot de conclusie dat het noodzakelijk was de problemen te analyseren die verband hielden met de rol en functies van het onderwijs. Tegelijkertijd is het het onderwerp en object van studie van pedagogie en psychologie, geschiedenis en filosofie, waarbij elke wetenschap het facet onderzoekt dat relevant is voor het. Sociologie is gebaseerd op gegeneraliseerde informatie, maar zonder welke andere wetenschappen niet volledig kunnen functioneren. Samen met dit, de sociologie van het onderwijs stelt zichzelf een specifieke taak:

• het bestuderen van behoeften in het trainingssysteem;
• Beoordeling van de kwaliteit en het niveau van kennis en hun maatschappelijke betekenis;
• Analyse van de houding van de samenleving ten opzichte van een functionerend systeem;
• invloed op de hervorming van het onderwijs;
• Bepaling van de mate van zijn invloed op de dynamische ontwikkeling van spirituele behoeften.

Daarom is deze wetenschap interessantde publieke kant van het onderwijssysteem: hoe een persoon deelneemt aan groepen en bepaalde posities bekleedt, en de rollen beheerst. In overeenstemming met deze sociologie van het onderwijs is een integraal systeem van sociologische kennis, dat uit drie niveaus bestaat:

• algemeen theoretisch en sociologisch niveau;
• inclusief speciale sociologische theorieën;
• bestaande uit empirisch sociologisch onderzoek.

Gebaseerd op algemene theorieën van het algemene niveau, zijn er cognities van het gemiddelde niveau,

waartoe de bestudeerde sector behoort.

Het bepalen van het onderwerp van sociologieonderwijs, de nadrukwordt gedaan op zijn sociale aard: het systeem van onderwijs als een sociale instelling waarin alle systemen en subsystemen in actieve interactie zijn, er zijn duidelijke verbanden tussen systemen en subniveaus.

Het doel van deze branche is onderwijs als eensociaal fenomeen: mensen, organisaties en hun rol in het systeem. Hier kunnen we praten over de omgeving waarin het functioneren van onderwijsprocessen plaatsvindt, waarbij de onderwerpen via trainingssessies op elkaar inwerken.

Terwijl hij dit systeem bestudeert, isoleert sociologie de functies die ten grondslag liggen

activiteiten:

1. Overdracht naar volgende generaties van verzamelde kennis. Deze functie moet worden geïmplementeerd via het gezin, onderwijsinstellingen.
2. Zorgen voor de continuïteit van sociale ervaring. De menselijke ervaring, verankerd in vaardigheden, verworven kennis en vaardigheden, is in het heden, maar realiseert tegelijkertijd het verleden en leidt tot de vorming van de toekomst.
3. Assimilatie van waarden, die worden bepaald door de heersende cultuur.
4. Ontwikkeling en ontsluiting van de capaciteiten van een individuele persoonlijkheid, die voorwaarden zijn voor de succesvolle uitvoering van een bepaalde activiteit.
5. Hulp bij het verplaatsen van een persoon met een bepaald niveau van verworven kennis en vaardigheden naar een hogere sociale status, waardoor de impact op de mobiliteit in de samenleving.

De sociologie van het onderwijs is dus een tak van sociologische kennis die de rol en plaats van het onderwijs in het systeem van sociale reproductie bepaalt.