Wat is wetenschappelijke theorie?

De wetenschappelijke theorie is de hoogste vorm van de vorming van wetenschappelijke kennis. Deze hogere vorm geeft een holistisch beeld van de essentiële verbanden en regelmatigheden van het specifieke onderzoeksgebied.

De wetenschappelijke theorie wordt voorgesteld door een systeem van verklaringen,logisch verbonden. Kennis opbouwen wordt uitgevoerd met behulp van bewijsmateriaal. De wetenschappelijke theorie belichaamt een bepaald onderzoeksprogramma dat de integriteit ervan waarborgt en presenteert het als een enkel systeem dat kennis bevat. Het methodologische standpunt bepaalt dat dit systeem ernaar moet streven om adequaat en volledig te beschrijven, bepalingen af ​​te leiden, integriteit te behouden en interne consistentie te behouden.

De wetenschappelijke theorie omvat een aantal componenten. Ze omvatten in het bijzonder de empirische basis (de feiten verkregen als gevolg van het experiment), de theoretische basis (wetten en postulaten die worden gebruikt bij het beschrijven van geïdealiseerde objecten). Daarnaast bestaat het systeem uit logica (principes en regels van bewijs en logische gevolgtrekking), evenals een reeks bekomen resultaten en uitspraken.

Wetenschappelijke theorieën hebben een ander karakteropgeloste taken. De constructiemethoden en de soorten processen die worden geïmplementeerd, zijn verschillend. Daarnaast komen verschillende soorten wetenschappelijke theorieën overeen met verschillende vormen van idealisering en soorten geïdealiseerde objecten. In dit opzicht is er een zekere classificatie van systemen, volgens welke wetenschappelijke theorieën zijn onderverdeeld in deductief, beschrijvend en wiskundig.

Beschrijvende (empirische) systemen omvatten,bijvoorbeeld de evolutionaire doctrine die Darwin, het fysiologische systeem van Pavlov, naar voren heeft gebracht. Dezelfde categorie omvat taaltheorieën in hun traditioneel begrip, de meeste moderne theorieën over psychologie en andere. In overeenstemming met de talrijke experimentele gegevens beschrijven deze kennissystemen een specifieke groep verschijnselen en objecten. Dit stelt ons in staat om de algemene wetten af ​​te leiden die de basis van de theorie vormen. In de regel worden beschrijvende systemen geformuleerd in een eenvoudige natuurlijke taal met behulp van speciale terminologie uit het relevante kennisgebied.

Wiskundige theorieën verschillen in actiefwaarbij het wiskundige apparaat en het model betrokken zijn. Het model is de constructie van een ideaal object dat een bepaald echt object vervangt en vertegenwoordigt. Tot dit type theorie behoren wiskundige taalkunde, genetica, theoretische fysica.

Het derde type is deductieve systemen. De noodzaak van hun constructie verscheen in verband met de opkomende problemen van de mathematische rechtvaardiging. De eerste deductieve theorie verwijst naar het "Principe" van Euclides. Ze zijn gebouwd op basis van een axiomatisch principe. Deze wetenschappelijke theorieën zijn in verschillende fasen samengesteld. Eerst wordt de initiële, initiële basis geformuleerd. Vervolgens worden uitspraken gemaakt die verondersteld worden te zijn verkregen op basis van deze basis. De logische instrumenten die worden gebruikt in deductieve theorieën zijn strikt vastgesteld, het bewijsmateriaal is gebaseerd op deze hulpmiddelen. Gebruik in dergelijke systemen een speciale geformaliseerde taal.

Het wetenschappelijke concept is gecreëerd in overeenstemming metbepaalde eisen. De adequaatheid van het beschreven object, de volledigheid van de beschrijving van de onderzochte sfeer van de werkelijkheid moet noodzakelijk aanwezig zijn. Een integrale conditie is de onderlinge relatie van verschillende componenten, de correspondentie van de ervaringsgegevens.

Door de methoden van wetenschappelijke analyse toe te passen, creëren wetenschappers niet alleen beschrijvingen van objecten in het relevante vakgebied, maar leggen ze ook hun functies, structuur, samenstelling en ontstaansgeschiedenis uit.

Voor elk systeem kunnen bepaalde verantwoordingsprocedures (vervalsing, verificatie, enz.) Worden toegepast. In de regel zijn ze verbonden met kritiek op de theoretische basis.