"Het witte zeil wordt wit": een samenvatting en analyse van het geliefde gedicht
Ongetwijfeld, M. Yu. Lermontov is een van de beste klassiekers van Russische poëzie en literatuur in het algemeen. Zijn bezit van het woord, de poëzie van de regels en de ongrijpbare droefheid in elke zin zijn vermengd met verrukking voor het geboorteland, de natuur en de mensen. Wat jammer dat deze geweldige man de wereld te snel heeft verlaten! Hoeveel meer meesterwerken zou hij ons kunnen geven!
"Het witte zeil wordt wit." Samenvatting van het couplet
Een vers genaamd "Zeil" is bij iedereen bekendman. Elke Russische schooljongen leert het uit zijn hoofd. Wat is aantrekkelijk, wat betekent het? Lermontov schreef al op zeer jonge leeftijd "nog steeds wit zeil eenzaam". In zijn schooljaren was hij al een geweldige dichter, hij voelde de komende veranderingen en de stemming van de mensen. Deze korte lijnen tonen de rusteloze ziel van een persoon die op zoek is naar zichzelf en een beter leven. Hij begrijpt dat het alleen mogelijk is om een nieuwe staat te bereiken door obstakels, moeilijkheden, stormen te overwinnen, zodat ze er niet bang van zijn, maar zelfs integendeel, ze zijn bewust op zoek naar hen. En hij wil zijn kennis en gevoelens delen met alle mensen.
Wat wilde de auteur overbrengen?
Het hoofdthema van het gedicht "Het zeil wordt witeenzaam, "de samenvatting waarvan iedereen bekend is, is een oproep tot een nieuw leven, tot het zoeken naar een storm, wat een positief moment is, hoewel er geen vrede in zit. De auteur waarschuwt ons dat er een rel, een protest zal komen, een verandering van macht zal plaatsvinden. Het zeil zelf symboliseert een gemeenschap of een individu. Maar dit zijn geen gewone mensen, maar individuen die niet bang zijn voor wet en macht, ze zijn zeker van hun juistheid en werken voor het algemeen welzijn. Laat ze een beetje meer, maar ze proberen het leven van iedereen te veranderen, niet alleen van henzelf. Ze hebben honger naar gelijkheid en zijn klaar om ervoor te vechten, omdat ze door vrede en rust nietsdoen begrijpen. Golven zijn een verborgen vijand, die van alle kanten omringt, klaar om op elk moment in de rug of borst te slaan.
De artistieke kant van het werk
Lermontovs gedichten "Het eenzame zeil is wit"Klein, ze bestaan uit drie balken. Maar elke regel zit vol met diepe betekenissen en gevoelens, er is geen enkel overbodig woord of zin. "Het eenzame zeil wordt wit", waarvan de samenvatting hierboven is uiteengezet, is geschreven in een lichte, zingende taal. De auteur maakt vakkundig gebruik van artistieke technieken die zijn humeur letterlijk overbrengen op de lezer of luisteraar. Je kunt letterlijk voor je ogen een azuurblauwe zee zien, een eindeloze hemel erboven en een kleine boot die in de verte weg vaart.
Het gedicht is gebaseerd op de antithese dathelpt bij het maken van een contrasterende afbeelding om het effect te verbeteren. Een ver land en een geboorteland, een spel van golven en het fluiten van de wind, kalm lichtblauw en stormopstand zijn zinnen die ons in de hitte van de passie brengen gecreëerd door Lermontov. En het lijkt erop dat de dichter een redelijk bekend beeld heeft geschapen, dat vaak op de zee wordt waargenomen, onschadelijk en kleurrijk. Maar de verborgen betekenis wordt gevoeld in elke regel van het couplet: "Het eenzame zeil is wit". De samenvatting ervan is voor iedereen begrijpelijk, het kan niet onverschillig laten, daagt uit tot daden, laat je nadenken over de zin van het leven, bouw je eigen toekomst met je eigen handen.
