Het Pygmalion-effect in psychologie, pedagogie of management
Alle psychologische wetenschappen zijn echt iets.buitengewoon. Dankzij hen kun je echt dingen verklaren die gewone mensenverhalen lijken. Zelfs in de oudheid merkten mensen het feit dat hun geest soms in staat is om de meest verbazingwekkende visies te produceren, kennis en informatie te produceren, die bijna alles verandert. Tegelijkertijd was psychologie voor mensen uit die tijd een manier om hun eigen soort te beheersen. Nu zijn de taken van toegepaste psychologie minder prozaïsch. Mensen begrijpen deze wetenschap om anderen later te helpen. De psychologie bleef echter nog steeds een echt verbazingwekkend fenomeen. Zelfs na eeuwen kan het een heleboel ongelooflijke dingen verklaren.
Lopen profetieën uit?
Wat is een profetie? Dit is een zekere voorspelling van de toekomst, die kan variëren, afhankelijk van de mate van concretisering van de feiten daarin. Hoe concreter de toekomst wordt verteld, hoe beter de profetie wordt beschouwd. Het grootste deel van de bevolking gelooft in dergelijke dingen, maar niemand heeft gedacht dat we de echte bron van toekomstige gebeurtenissen zijn. In de psychologie bestaat er zoiets als het Pygmalion-effect. Volgens deze wetenschappelijke term maakt het niet uit wie de toekomst voorspelt en hoe het gebeurt. In dit geval is de status van een goochelaar of tovenaar niet belangrijk. De profetieën komen uit, maar niet omdat het zo voorbestemd is door het lot, maar omdat de persoon zelf het verwacht.
Is het Pygmalion-effect een realiteit of een fictie?
Voordat we het hebben over het effect van Pygmalion,moet zich in de diepte van de geschiedenis storten om beter in te beelden wat er op het spel staat. Pygmalion zelf is een held van een oude Griekse legende. Volgens de mythe was hij beeldhouwer. Pygmalion was een ware meester in zijn vak en creëerde daarom zo'n charmante sculptuur dat hij er verliefd op werd. Pygmalion geloofde zo in de 'realiteit' van het beeldhouwwerk dat hij de goden ervan overtuigde het te laten herleven. Dit verhaal werd later herhaaldelijk weerspiegeld in de literatuur.
Nu zullen we terugkeren naar het heden en proberen te begrijpen wat het Pygmalion-effect in de psychologie is.. Eerder werd gesteld dat ditpsychologisch concept bepaalt het proces van interne identificatie van de omringende wereld, waarin een persoon een bron van verwachte gebeurtenissen is. We kunnen dus concluderen dat het Pygmalion-effect de verwachting is van een profetie door een persoon, die uitkomt door menselijk gedrag, met andere woorden, de persoon zelf schept het verwachte resultaat voor zichzelf. Deze psychologische categorie werd in 1966 geopend door de beroemde Amerikaanse arts en psycholoog Rosenthal. Na deze ontdekking wordt de term het "Rosenthal-effect" genoemd.
De essentie van de term
In wezen is het concept van niets gecompliceerd entranscendentaal draagt niet. Het effect van Pygmalion is eenvoudig genoeg om uit te leggen en nog gemakkelijker te controleren. Deze term bepaalt het echte wachtproces, waarin een persoon zelf zijn eigen toekomst schept. Tegelijkertijd is de effectentheorie niet gebaseerd op de paranormale krachten van vooruitziende blik, maar op de echte macht van verwachting. Wanneer een persoon in iets gelooft en weet dat dit zal gebeuren, zal hij, als gevolg van zijn gedragsaanduidingen, het verwachte resultaat bepalen. De waarheid of valsheid van voorspelling is absoluut niet relevant. Het draait allemaal om het overtuigen van een persoon die wacht op deze gebeurtenis.
Voorbeelden van het Rosenthal-effect
Vandaag kun je een grote meenemenaantal voorbeelden van dit effect. Sinds zijn ontdekking heeft het Rosenthal-effect veel volgers verzameld. Het probleem is dat het echt werkt! Statistieken tonen bijvoorbeeld aan dat experimenten met het testen van sommige paranormale verschijnselen in de meeste gevallen eindigen met een positief resultaat voor parapsychologen, en niet voor degenen die proberen deze te ontzenuwen. Er zijn nog andere voorbeelden van experimenten om het Rosenthal-effect te testen. Een van hen is de beroemdste.
Rosenthal-experiment
"Rosenthal's Children" is een van de experimentenuitgevoerd door Rosenthal om zijn theorie over het Pygmalion-effect te bevestigen. De essentie was als volgt: Rosenthal voerde een analyse uit van de mentale vermogens van studenten op een school in San Francisco.
Tijdens het experiment werden kinderen ontdektbezit buitengewone mentale vermogens. Rosenthal vertelde hun leraren dat deze kinderen in de toekomst wonderen van intellectuele ontwikkeling zullen tonen, maar op dit moment hebben ze zich nog niet volledig onthuld. Een dergelijke verklaring was heel gewaagd, omdat alle geselecteerde kinderen helemaal geen resultaten in hun studie hadden getoond. Vanuit het oogpunt van de wetenschap waren ze op het niveau van de gemiddelde student "goed". Aan het einde van het jaar toonden al deze kinderen onvoorstelbare IQ-resultaten.
Het experiment bewees niet alleen dat Rosenthal gelijk had,maar hij toonde ook iedereen de kracht van overreding. De wereld en de mens zijn tenslotte een ondeelbaar geheel. Met hun gedachten creëren mensen acties voor zichzelf en met acties bouwen ze de hele wereld om hen heen. In dit geval is het Pygmalion-effect een speciale verhouding van gedachten en handelingen, waarbij een persoon de wereld om hem heen interpreteert volgens een eerder bekend resultaat.
Het resultaat
Over het algemeen verklaart het Rosenthal-effect veelonverklaarde verschijnselen. De theorie is vrij serieus en controversieel, maar het feit van de effectiviteit is bewezen door vele jaren praktijkervaring en echte voorbeelden. Tot dusverre is geen enkele bekende ervaring, waarvan het doel was om de realiteit van het effect te bewijzen, mislukt.
