Hoe de teleurstelling in een persoon te overleven?
Ons hele leven is solide vergaderingen en afscheid. Met familieleden, familieleden, vrienden, steden en landen, klassen en beroepen. Teleurstelling bij een persoon die we hebben vertrouwd kan een goede les voor ons zijn. Of vernietig het leven door een niet-genezen wond toe te brengen. Is het mogelijk om tegelijkertijd de directheid van perceptie en oprechtheid te handhaven en jezelf tegen pijn te beschermen? Of moeten we handelen volgens het principe "niemand verraden die niemand vertrouwt"?
Teleurstelling bij een persoon kan zelfs veroorzaakt worden doorniet zozeer zijn verraad of een lage daad. Er kan immers veel worden begrepen en vergeven. We zijn meer bezorgd over de noodzaak om onze perceptie ervan te veranderen. Teleurstelling bij een persoon gaat altijd gepaard met emoties en gevoelens - het komt meestal door het feit dat we zijn heden niet kenden dat ze een fictief beeld creëerden. De mismatch van dit beeld met onze verwachtingen veroorzaakt zoveel wrok en bitterheid.
Citaten over teleurstelling in mensen leren ons verstandigen een kalme houding tegenover menselijke zwakheden. Een van hen zegt bijvoorbeeld: "Geloof helpt om te leven." Teleurstelling leert ons nadenken. " Maar W. Churchill formuleerde het idee enigszins anders: "Als je nog steeds in staat bent tot teleurstelling, dan ben je nog jong." Laten we aan deze woorden denken: ze zijn waarheidsgetrouw en geestig. Scepsis en cynisme, het geloof dat de hele wereld niet betrouwbaar is, is een soort ouderdom van de ziel.
Teleurstelling bij een persoon is alleen mogelijk als,wanneer we onze buren geloven. Kan ik me erop voorbereiden? Op een beschermende schaal zetten? Je kunt alleen tolerantie ontwikkelen en het vermogen jezelf te vergeven. Teleurstelling bij een geliefde is verwant aan de vernietiging van een idool, een godheid. Als we naar iemand kijken die ons dierbaar is, niet als een belichaming van een ideaal, maar als een sterveling met al zijn deugden en zwakheden, zal het veel gemakkelijker voor ons zijn om zijn zonden te accepteren.
We overschatten constant de lat, veeleisend van het levenalles tegelijk. In onze jeugd zitten we vol hoop en dromen. Maar zelfs wij kunnen niet objectief waarnemen. Geestelijke volwassenheid manifesteert zich in niet-levende illusies. De realiteit accepteren zoals die is. Tussen cynisme, totaal scepticisme en iriserend optimisme is er ook een positie als volwassene. Leef hier en nu, met degenen die omringen, de wereld accepteren, zichzelf en andere mensen.