Ureaplasma-behandeling
Ureaplasma urealitikum is een specifiekeen bacterie die "ureaplasmosis" kan veroorzaken. Dit micro-organisme mist het celmembraan en DNA. Door eigenschappen bevindt het zich in een tussenpositie tussen eencellige bacteriën en virussen.
Artsen zijn nog niet tot een consensus gekomenover de rol die ureaplasma speelt bij de ontwikkeling van gynaecologische aandoeningen. Sommige deskundigen geloven dat dit micro-organisme de ontwikkeling van urethritis of cystitis kan veroorzaken, maar veroorzaakt geen ontsteking in het genitale kanaal. Anderen zijn er zeker van dat deze infectie voorwaardelijk pathogeen is, dat wil zeggen dat het bestaan ervan in het lichaam als een norm kan worden beschouwd, en het kan alleen onder bepaalde omstandigheden tot de ontwikkeling van ziekten leiden. In dit opzicht is behandeling van het ureaplasma niet altijd noodzakelijk als het ureaplasma in het lichaam wordt gedetecteerd.
De diagnose van "ureoplasmose" is met zekerheid mogelijkpas nadat de resultaten van de kweektest zijn verkregen, wat duidt op de aanwezigheid van duidelijke tekenen van het pathogene proces van de urinewegen bij de patiënt en het feit dat ureaplasma in grote hoeveelheden in het lichaam aanwezig is.
In het geval dat de vrouw een zwangerschap plant, enze heeft ureaplasma urealitikum, de behandeling zal preventief zijn, omdat ureaplasmose zowel een vrouw als haar toekomstige kind kan schaden. In dergelijke omstandigheden is behandeling zeker noodzakelijk.
In de regel vereist deze infectie een geïntegreerdtherapie, en de belangrijkste rol behoort tot antibacteriële geneesmiddelen. Het is belangrijk om te weten voor welk antibioticum het ureaplasma gevoelig is, waarvan de behandeling afhankelijk is van deze factor. Om dit te doen, is het noodzakelijk om een voorstudie uit te voeren die de effectiviteit van het medicijn in een bepaald geval kan bepalen.
Als een van de seksuele partners is geïdentificeerdureaplasma, de behandeling moet samen worden uitgevoerd, omdat infectie met de infectie precies door seksueel contact plaatsvindt. De specialist schrijft antibacteriële therapie voor met behulp van tabletten, injecties, zetpillen.
Na de behandeling met antibiotica is het noodzakelijk om de microflora van het genitaal kanaal en de darm te herstellen met eubiotica. De arts kan ook het gebruik aanbevelen van voedingsmiddelen die bifidobacteriën bevatten.
Voor de gehele behandelingsperiode, seksueelonthouding, weigering van sterke drank, gekruid, gebakken, gekruid en hartig voedsel. Aan het einde van de cursus worden controlestudies uitgevoerd door middel van PCR of door bacteriologische inoculatie. Bij vrouwen worden tests gedurende drie menstruatiecycli uitgevoerd, mannen worden gedurende een maand gecontroleerd.