Nieuwe tijd: de filosofie van ervaring en rede

Kenmerken van de filosofie van de moderne tijd kunnen datworden samengevat als volgt. Dit tijdperk van de ontwikkeling van het menselijk denken rechtvaardigde de wetenschappelijke revolutie en bereidde de Verlichting voor. Heel vaak in de gespecialiseerde literatuur bestaat er een bewering dat het in deze periode was dat er methoden voor wetenschappelijke cognitie werden ontwikkeld, namelijk empirisme, dat de prioriteit van ervaring op basis van gevoelens en rationalisme verkondigde, bepleit de idee van de geest als de drager van de waarheid. Beide benaderingen werden door de wiskunde en haar methoden echter als ideaal beschouwd voor elke wetenschap. Kenmerken van de filosofie van de moderne tijd in dit opzicht kunnen worden beschouwd met behulp van het voorbeeld van Francis Bacon en René Descartes.

tegenstanders

De Engelse filosoof geloofde dat de mensde geest is zo "bezaaid" met een soort "afgoden" die voorkomen dat het echte dingen waarneemt, wat de ervaring en de directe studie van de natuur tot het absolute heeft gebracht. Alleen dit kan volgens Bacon leiden tot onafhankelijkheid en onafhankelijkheid van de onderzoeker, maar ook tot nieuwe ontdekkingen. Daarom is op experimenten gebaseerde inductie de enige weg naar de waarheid. Immers, de laatste, vanuit het oogpunt van de denker, is de dochter van niet de autoriteiten, maar van de tijd. Bacon was een van de beroemde theoretici, van wie de New Age begon. De filosofie van zijn tijdgenoot Descartes was gebaseerd op andere principes. Hij was een voorstander van deductie en reden als een criterium van de waarheid. Hij was het ermee eens dat alles in twijfel moest worden getrokken, maar hij geloofde dat denken de enige manier is om fouten van de waarheid te onderscheiden. Het is alleen nodig om een ​​duidelijke en duidelijke logische volgorde aan te houden en van eenvoudige naar meer complexe dingen te gaan. Maar naast deze denkers is dit tijdperk interessant door meerdere namen.

Nieuwe tijd: de filosofie van John Locke

Deze denker stelde een compromis voor tussentheorieën van Descartes en Bacon. Hij was het met laatstgenoemde eens dat de bron van ideeën alleen ervaring kan zijn. Maar met deze term begreep hij niet alleen externe gewaarwordingen, maar ook interne reflecties. Dat wil zeggen, ook denken. Omdat de mens zelf een soort "schone lei" is, op basis waarvan ervaring bepaalde beelden oproept, kunnen deze afbeeldingen of kwaliteiten ook bronnen van kennis zijn. Maar je kunt alleen over de meest essentiële ideeën praten. Complexere concepten, zoals 'God' of 'goed', zijn een combinatie van eenvoudige. Bovendien, zoals de denker geloofde, zijn we zo gearrangeerd dat sommige eigenschappen die we waarnemen objectief zijn en overeenkomen met de werkelijkheid, terwijl anderen de specificiteit van de actie van dingen op de zintuigen weerspiegelen en ons kunnen misleiden.

Nieuwe tijd: de filosofie van David Hume

Een ander kenmerk van de beschreven tijd isde opkomst van agnosticisme en scepticisme. Beide trends worden geassocieerd met David Hume, die er de voorkeur aan gaf niet uit hoge waarheden te gaan, maar uit gezond verstand. "Wat is het nut van praten over Zijn," geloofde hij, "het is beter om te denken aan iets praktischs." Daarom is wiskunde de meest betrouwbare kennis, logisch te bewijzen. In dit idee, alsof de hele Nieuwe tijd geconcentreerd was. Hume's filosofie leidt hem tot de conclusie dat al de rest van kennis, zelfs voortkomend uit ervaring, slechts onze aannames zijn, en het kan een uitzonderlijk probabilistisch karakter hebben. Alle wetenschappen gaan uit van het feit dat elke actie een oorzaak heeft, maar het is niet altijd mogelijk om het te begrijpen. We kunnen niet zeker weten of onze kennis van het universum en zijn volgorde waar is. Maar sommige ideeën zijn erg handig, omdat ze in de praktijk kunnen worden toegepast.